اوہ دسدی کلی یار دی گھڑیا

ک کن ویلے کچا گھڑا بنیا

مینوں کُج افسوس نہ کچیا وے

تیرے کچ دی نہیں پرواہ سانوں

اساں اپنے پک نوں رکھیا وے

دھکے پین گے دوہاں جہان اندر

جیہڑا یار دے قول توں نسیاں اے

لا کے پریت نہ تو توڑیں مہینوالا

اکو حرف استاد نے دسیا اے

سوہنی ہَٹ صِدق دی کھولی تے کرے دلالی ہونی

سودے بہت کولے ہوئے، اج عشق کرائی بوہنی

ملیا نفع چنہاں دیاں چھلاں، ٹُٹی گھڑے دی ٹوہنی

لے گئی لہر عشق دی آ کے جو وَٹیا سی سوہنی

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

لوکاں بہانے کُلّی، میرے بہانے کعبہ

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

جس کُلّی وِچ یار دا ڈیرا

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

ایس عشق دیاں رِیتاں نوں کوئی جانے مرد سیانا

جے ناں اپڑی یار دے در تے میں نہیں بخشی جانا

اجے تے اوہ پئیاں دِسدیاں مینوں ماہی والی ٹالیاں

نال خوشیاں رات دن جتھے راتاں کالیاں جالیاں

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

میں کی کراں کنڈھا دور نی اڑیئے

میں کچا تے مینوں ہتھ نہ لاویں

میں کھُر جانا، نی دس میں کی کراں

دوش میرا کی سوہنیئے

میں عشق دی اگ وَچ نہیں سَڑیا

کدی نہ سوہنیئے توڑ چڑھیندی یار کچے دی یاری

پھڑ پلڑا پکے مرشد دا جیہڑا تینوں پار لگاوے

رکھ جِگرا نہ ہمت ہاریں

اَدھ وِچ مینوں ڈوب نہ ماریں

اِک اَکلّی میں ہُن چلی

بَدھی قول قرار نی گھڑیا

ہُن میری کوئی پیش نہ چلے

لتھاں پیندیاں کر کر ہلے

نازک ویلا، تیرا میلا

رب نوں نہیں منظور نی اڑیئے

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

سُن وے گھڑیا میں نہ بھَجدی

تار سجن دی دل وِچ وَجدی

جے مِل لیندی سِک نہ رہندی

دلبر دے دیدار دی اڑیا

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا

سَدھر کولوں پُچھ عشق دے بارے

ایتھے تُوں میں کون وچارے

عشق سمندر دل دے اندر

ڈُب گئے لکھاں طور نی اڑئیے

اوہ دِسدی کُلّی یار دی گھڑیا