جدید پنجابی شاعری
میں درد دِوانی ہوئی رہی
چھپ چھپ کے اندر روئی رہی
باجھ پیارے نیند نہ آوے
سو سو واری سوئی رہی
داغ دلے دا دور نہ ہووے
لکھ لکھ واری دھوئی رہی
جلیا دانہ اگدا ناہیں
جل پا بوٹا بوئی رہی
جانی اجے نہ جانے بوجھے
جان جہان وگوئی رہی
موتیاں والا ملے نہ مینوں
رو رو ہار پروئی رہی
خاوند اجے نہیں خوش تھیندا
ہو خفتن خانا کھوئی رہی
ماکھن میرا نکلے ناہیں
کتنا کھیر بلوئی رہی
ڈھولا پاس نہ ڈھکن دیوے
کتنے ڈھوئے ڈھوئی رہی
عشقَ ماہی دے مار مکایا
ککھوں ہولی ہوئی رہی
دیہدیدار کشن سنگھ پیارے
در دے آن کھلوئی رہی
کشن سنگھ عارف
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.