جالبؔ سائیں کدی کدائیں چنگی گَل کہہ جاندا اے
لَکھ پُوجو چڑھدے سُورج نُوں، آخر ایہہ لِہہ جاندا اے
باجھ تیرے او دل دے ساتھی، دل دی حالت کی دَسّاں
کدی کدی ایہہ تھکیا راہی رَستے وِچ بِہہ جاندا اے
ساندل بار وسیندیئے ہِیرے وَسدے رہن تیرے ہاسے
دو پَل تیرے غم دا پراہنا اَکھیاں وِچ رِہ جاندا اے
ہائے دوآبے دی اوہ دُنیاں جتھے محبت وَسدی سی
ہنجُو بن کے دُکھ وطناں دا اَکھیاں چوں ویہہ جاندا اے
فجرے اوہ چمکاندا ڈِٹّھا جالبؔ ساری دؔنیاں نُوں
راتیں جیہڑا سیک دُکھاں دے ہَس ہَس کے سِہہ جاندا اے
حبیب جالب
