کیا حال سناواں دل دا

کیا حال سناواں دل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

منہ دُھوڑ، مٹی سِر پایُم، سارا ننگ نمُود ونجایُم

کوئی پُچھن نہ ویہڑے آیا، ہتھوں اُلٹا عالم کِھلدا

کوئی محرم راز نی مِلدا

آیا بار برہوں سر بھاری، لگی ہو ہو شہر خواری

اُنجیں عمر گزاریُم ساری، نہ پایُم ڈس منزل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

دل یار کیتے کُرلاوے، تڑفاوے تے غم کھاوے

ڈکھ پاوے سول نبھاوے، ایہو طور تیڈے بیدل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

کئی سہنس طبیب کماون، سئے پُڑیاں جھول پلاون

میڈے دل دا بھید نہ پاون، پووے فرق نہیں ہِک تِل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

پُنوں ہود نہ کھڑ مکلایا، چھڈ کلھڑی کیچ سدھایا

سوہنے جان، پچھان بھلایا، کُوڑا عذر نبھایُم گِھل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

سن لیلیٰ دیہانہہ پکارے، تیڈا مجنوں زار نزارے

سوہنا یار تونے ہک وارے، کڈیں چا پردہ محمل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

دل پریم نگر دوں تانگھے، جتھاں پینڈے سخت اڑانگے

نہ یار فریدؔ  نہ لانگھے، ہے پندھ بہوں مُشکل دا

کوئی محرم راز نی مِلدا

خواجہ غلام فرید کوریجہ