سن سن وَیر حسد دیاں گلاں، پیار توں دل پرتانا کی
دیوا بن کے بلنا ایں تاں، پھوکاں توں گھبرانا کی
دل بھیڑا اے ازلی پاگل، پاگل نوں سمجھانا کی
اک کھیڑے توں پگن خاطر، روز دا کھیڑا پاؤنا کی
دکھ سبھ جریئے سی نہ کریئے، ہس ہس جیویئے ہس ہس مریئے
پیار وہار بنا کے اپنا، رونا کی کرلانا کی
سرگی ویلے وا جو جھلی، لے گئی اس دی خاک اڈا کے
جان دی بازی لا کے اپنی، کھٹ کے گیا پروانا کی
تن دیاں تنیاں، اکھر بنیاں، من دیاں سدھراں رمزاں
ہن اسیں آپ کہانی ہوئے، لکھیئے ہور افسانہ کی
دلبر نال وچھوڑے پا کے، بیٹھے ہاں حیران کرمؔ
ٹٹے دل نہ، جڑدے مڑ کے، کریئے آن بہانہ کی
کرم حیدری
