پنجابی سرائیکی شاعری
ایں توں پہلے جو ساری وستی وچ
تیڈے میڈے ایں پیار دیاں گالھیں
چارے پاسے کھنڈر ونجن تے سئیں
تہمتیں دی اے چور گپ ساکوں
گیت ڈیوے چا اژدھے وانگوں
خلق انگلیں منہ دے وچ پاوے
شرماں والیاں کوں لاج پئی آوے
ایں نہ اپنی وفا کوں عام کروں
سوہنی وستی دے رسمیں ریتیں دا
کیوں نہ آپاں احترام کروں
نصراللہ خاں ناصر
