مُک گئیاں نے ساہواں ہاواں رہ گئیاں
یاداں چکدیاں چکدیاں باہواں رہ گئیاں
باؤ سارے شہراں دے وچ جا وسّے
پنڈاں دے وچ کَلیاں ماواں رہ گئیاں
میماں پنڈ دے مُنڈے اپنے کر لے سن
ہائے مسیریں تکدیاں راہواں رہ گئیاں
پپل، ٹاہلی، بوڑھ نہ ڈھارا بوٹے دا
ناں اوہ سنگنے رُکھ نہ چھاواں رہ گئیاں
لَسی ساگ تے مکھن توے دی روٹی تے
لاڈ وراگ تے نہ اوہ چاہواں رہ گئیاں
جاندی واری پُتر مِل کے نئیں ٹُریا
میریاں باہواں وچ دعاواں رہ گئیاں
جتھے بہہ کے سارے دُکھ ونڈاندے سی
کتھے یار اوہ تھاواں رہ گئیاں
صغیر احمد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.