اساں تے تُساں
تُساں بنگلے گھل تروکڑاں مجمانی کیتی
اساں گھر سرکاری لُٹ لئے، اگ تھانے لائی
گل رسے گھتے چُم کے، ویہہ ودھ کے پیتی
مُڑ پھائے چڑھ گئے ہس کے کائی سی نہ کیتی
تُساں کر کر ساڈیاں مُخبریاں لے لے مربعے
اساں ڈونگی راتیں فوج نوں ونج ونھاں چوں لھبے
اساں کوڑے چلّھے قہر دے ساڈے پنڈے سُجے
تُساں لا سُنہری پیٹیاں درباری پُجے
تُساں محلیں سیجاں مانیاں، ساڈا لہو پسینہ
ساڈے ویہڑے لاشاں ٹنگیاں رہیاں مہینہ مہینہ
اساں نول، بلوچ تے کاٹھیے، ریمے، فتیانے
اساں موت ویہاجن ٹُر پئے ہتھ بنھ کے گانے
جدوں ساڈیاں ہڈیاں بوٹیاں دریائیں رڑھیاں
تُساں سر دے لئے خطاب، تے جا صلواتاں پڑھیاں
ساڈے تھلّے نیلیاں ساویاں، ہتھ سانگاں قہری
ساڈی چڑھتل سُن کے کمبدے بنگلے سرکاری
اساں موچی، تیلی، پاولی، ترکھان، مصلی
تُساں کُرسی لئی دربار چہ اساں کدھی ملی
تساں شمس العلماء بن گئے، اساں رہ گئے وحشی
ساڈے پل پل پُلس مقابلے، ساڈی روز تلاشی
اساں جنگلیں واسا کر لیا، گھر جھگے چھوڑے
پر توڑیاں والے ریکلے ہڈوں ناں موڑے
اساں باریں وسدے جانگلی کیا ساڈیاں باتاں
دِنیں ہَل دی ہَتی ہتھ چہ، راتیں وارداتاں
ایہہ پیشیاں کدتائیں بُھگتساں، اساں شہرو شہریں
ہُن پنڈو پنڈیں لاوساں اساں آپ کچہری
اساں نعریاں دی گڑگج نال اسمان پڑیساں
کیہڑا ڈکے ساڈے راہ نوں، ہُن بدلے لیساں
شارب انصاری
خوشی محمد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.