متراں نوں ماں بولی دیہاڑ دی بدہائی
ایس مٹی مینوں مونہہ دتا ایس آہلنے میں چنج کھولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
کجھ بولن تے جے آ جانواں اظہاراں دے راہ پھیراں میں
سرکانواں سینہ سپیاں دا سوچاں دے موتی کیراں میں
آویکھو سجنو کول میرے حرفاں دی بھری بھڑولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
ایس پیار پُرپّے پنڈے نے پنجاں دا پانی پیتا اے
تاہیوں تاں میرے عشقے نیں یاری نوں زندہ کیتا اے
جتھے وی حکم حبیب ہویا پانی دی تھاں رَت ڈوہلی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
کردار کہانی کیہہ دساں اک ماتا دے متوالے دی
ایہہ بھگت سنگھ دی بھومی ایں سونہہ مینوں جلیانوالے دی
میں انکھاں عزتاں دی تکڑی سولی دے سانویں تولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
رنگ بھنے اک اک پَھل پُھل دے پئی دھرتی آکھے جی اوئے جی
پپلاں تے کوئلاں کُو کُو کُو پئے گان پپیہے پی پی پی
ایہہ گٹکوں گٹکوں خمری اے مٹیار ملوک ممولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
لا ڈیکاں ایتھے عقلاں نے علماں دے سمندر پیتے نیں
ایہہ بُلھے شاہ دی دھرتی اے ایس نانک پیداکیتے نیں
ایہہ ٹلا بالانا تھاں دا ایہہ وارث شاہ دی ڈولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
کاغذ تے چن ابھارے نیں چانن دا تنبو تاں تنیا
میں اینویں رانجھے دی مٹھڑی ونجلی دا وارث نئیں بنیا
تاریخاں دے قد ناپے نیں صدیاں دی ککھ پھرولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
اقبال دے عقلاں توں لے کے فیض دی قلم دی واراں تک
آگئے امرتا پریتم جئی اک کوی دے سنگھنے پیاراں تک
ایہہ دھرتی سدا سہاگن ایں اج بھرویں ایہدی جھولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
میں اپنے رنگ دا شاعر آں کوئی تانگھ ظہور نئیں غیراں دی
بت میرے دی مالک مٹی اے میں لے کے تیرے پیراں دی
سوچاں دے ورقے ورقے تے سوچاں دی شکر گھولی اے
میں دیس پنجاب دا پُتر ہاں پنجابی میری بولی اے
ظہور حسین
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.