پنجابی شاعری
تینوں کی پتہ وے بِیبا
تینوں کی پتہ وے بیبا
ما پیاں توں لُک کے
نی روواں کم کردی
میں جھاڑو ہوجا کردی
تینوں کی پتہ وے بیبا
اساں کُڑیاں نوں کِناں ڈر ہندا لوکاں دا
لوکی ٹھگباز ہندے نِکی گل پھڑ لئیندے
نی اوتھے کیوں کھلوتی سیں
نی اوتھے کیوں جاندی سیں
نی چھیتی کم کِیتا کر
پانڑی بہہ کے پِیتا کر
تینوں کی پتہ وے بیبا
ما پیاں دے پہریاں توں
تینوں کیویں تکاں وے
جے بُوہے تک جانڑ وی
عذاب بنڑ جاندا اے
تینوں کی پتہ وے بیبا
سِیپ جلدوں کڈدی آں
دِیگری دے ویلے تک اک پُھل کڈنی آں
راتی سونڑ ویلے بیبا
اُنگلاں دے سِریاں تے
کُھبیاں میں سوئیاں دے
نشان تک رونی آں
تینوں کی پتہ وے بیبا
تُوں تے مُنڈا کُھنڈا ایں وے
تینوں ڈر کادے دا وے
میں تے گھر والیاں دی اِکو اِک کُڑی آں
تے ڈری ڈری رہنی آں
تینوں کی پتہ وے بیبا
نِکا جِیا گھر بیبا
جیل تیری یاداں دی
کم چھیتی مُک جاندا
کم کیہڑا ہندا اے
فِر سارا دن بیبا
چھت دِیاں پتلاں دے
کانے گِنڑ تھکاں وے
او کدوں شام ہووے گی
او کہڑی شام ہووے گی
جدوں تیرے آنڑ نال
رات مُک جانڑی اے
فیر تینوں سوچنی آں
انج تینوں سوچنی آں
کنداں نال سر لا کے
شیشے وچ قید کوئی فوٹو بنڑ جانی آں
وے انج سوچی پئی آں
کہ چُلے نال بیٹھیاں وی
اگ مٹھی ہُندی نئیں
تے دُدھ کِنی واری میری
دیگڑی دے سِریاں توں
تھلے چھالاں مار جاوے
فیر بہہ کے سوچنی آں
میں ایناں کیوں سوچنی آں
تینوں کی پتہ وے بیبا
علی اعجاز سحر
سحر ستانوی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.