پنجابی پوٹھواری پہاڑی شاعری
کُڑی ہی ایئے جی اے
مڑے غلط رقعے لکھن
ڈرے نال کُڑیاں کی چانے پین
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
ہتھ چاچے، مانوے لایا اے
کُڑی روئی روئی چُپ نی کرنی
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
مڑے کوئی الف بے نی اشنی
نہ شکل چنگی، نہ بصف چنگے، نہ دل
کُڑی مُکری گئی اے
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
نہ اُٹھنیاں بہنیاں ٹوئی
نہ کھانے لانے نہ سواد
سویرے توں شامی تک طعنیاں نال سلی وی
دل ترٹی ہوئی کُڑی پیکے مُڑی آئی اے
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
چار آپریشن کرائی رہیئی اے
اللہ کی ترس نی آیا، پر ڈاکٹراں آپریشن کری شوریا اے
ساوریاں پوری کڈی اے باہر
انہاں نے پُترے کی وارث چاہنا اے
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی اییے جی اے
کہرے آلا تے مری گیا ایس
دیرے نال بیاہ توں مُکرنی اے
فلانا پراہ بڑے مندے کرنا ایس
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
پورے ڈیرے نہ زہر چلی چلی تہ
جلے کلیجہ کھان گیا اے، دل پھٹی گیا اے
جلے پاگل ہون نغی اے
تہ ساوریاں کولوں بکھ ہوئی گئی اے
سارے زور نال بولو
کُڑی ہی ایئے جی اے
پوری زندگی اییے نعرے لائے
جلے وی کسے نی تیو نی گل بُجی
اج اپنے کہار ساریاں آئی گیاں ناں
ہُن لوک اساں نیاں بچیاں کی تکی تہ آخنیں
سارے زور نال بولو
انہاں نیاں کُڑیاں ای ہی ایئے جیاں نے
نبیلہ احمد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.