جدید پنجابی شاعری
ویخ کدی تے میرے دُکھ
مینوں نیں بس تیرے دُکھ
ڈونگھے ویخ کے میرے دُکھ
ہنجو اپنے کیرے دُکھ
سارا دِن نہ کھیڑا چھڈّے
راتاں نُوں وی گھیرے دُکھ
جہڑا نہ ہتھ پیر ہلاوے
اوہدے دن نہ پھیرے دُکھ
دن دیہاڑے لُٹ لیندے نیں
ڈاکو، چور لُٹیرے دُکھ
اسی تے سجناں دیوے دی تھاں
رکھے بال بنیرے دُکھ
میں کیہ ونڈنے درد کسے دے
میرے آپ بتھیرے دُکھ
پہہ تے میرے کول ای ناں
تیرے نیں یاں میرے دُکھ
بچ نٸیں سکدا اس توں کوٸی
بیٹھے ہر اک ڈیرے دُکھ
سُکھ آؤندے نیں وانگ پروہنے
پکے کرن بسیرے دُکھ
میرے اینے دردی نیں ایہ
ریہندے نیڑے نیڑے دُکھ
جگری یار وی چھڈ جاندے نہیں
پکے یار نیں میرے دُکھ
بزمی کلّا کدے نئیں ہُندا
ایہدے چار چوفیرے دُکھ
ارباب بزمی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.