جدید پنجابی شاعری
خوشی باہجھ نہ لَباں تے آون ہاسے
دُکھاں باہجھ نہ رونے روئے جاندے
درداں باہجھ نہ کالجے چھیک ہوندے
چھیکاں باہجھ نہ موتی پروئے جاندے
کرماں باہجھ نہ کھیڈدے لعل جھولی
جھولے پا نہ جھول جھلوئے جاندے
پُتر ہوون تے نام جگ تے تاں رہندا
پیسے نال نہ دھونے دھوئے جاندے
دُدھاں باہجھ نہ کھیر طعام پَکے
جاگاں باہجھ نہ دُہدھ جموئے جاندے
مجھاں باہجھ نہ پَچدے رَجھ کسے
بِھیڑاں باہجھ نہ سجن ٹوئے جاندے
بَلداں باہجھ نہ جان کُھوہ گیڑے
کھیتاں باہجھ نہ بیج بوئے جاندے
تیغاں باہجھ نہ جان میدان جُتے
بھائیاں باہجھ ایہہ چھوہن نہ چھوئے جاندے
موتاں باہجھ نہ قبریں ہوون واسے
اَکھیں ویکھے نے اوتھے موئے جاندے
قصوراں باہجھ نئیں بندہ قصور مندا
رب باہجھ نہ عیب لکوئے جاندے
میاں قصور مند
چوہدری عنایت علی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.