ہس پنجابن دھئیے
دیکھ تیرے ول ہسدے نیں ہن تیرے دکھ قضئیے
رو رو کیوں پئی پھوی ہوؤں ہس پنجابن دھئیے
وچھڑدے نہیں اتھرواں تھیں تیرے دین سہانے
گھٹے کوڈیاں نہ کر انویں موتی درد رنجانے
رو رو نین نہ تھکے تیرے ہس ہن نہ کر ہاڑے
سمجھ وسیبے دھر لے دل تے بھاگ سہاگ اجاڑے
بولے کن اسماناں دے نہیں سنڑدے تیریاں کُوکاں
ہوٹھاں ہیٹھ دبا لے ہاواں، دل وچ دل دیاں ہُوکاں
تیرے ڈھلکدیاں ہنجواں تے کھڑ کھڑ ہسن تارے
تیرے ویریاں نوں پئے دیون تیرے نین سہارے
کیہ ہویا جے پائی دھاندل تیرے لیکھ نصیباں
کیہ ہویا جے روگ تیرے لئی مِتھیا زہر طبیباں
کیہ ہویا جے وچھڑیوں ہیرے رانجھیوں بییوں جوہوں
کیہ ہویا جے شرم تیری کجھ بول نہ سکی مونہوں
کیہ ہویا جے وچھڑی تیتھوں امبڑی جمن والی
کیہ ہویا توں وچ جنہاں نہ رہڑدیاں سرت سنبھالی
کیہ ہویا توں بیٹھ نہ جے کر کھلا سیس گندایا
کیہ ہویا توں گندھیں مینڈھیں پھل نہ چونک سجایا
کیہ ہویا پا ڈولی امبڑی گائے سہاگ نہ تیرے
کیہ ہویا گوں گھوڑیاں بھیناں منگے لاگ نہ تیرے
کیہ ہویا نہ سنیاں تیرا رب اقرار زبانی
کیہ ہویا جے سس تیرے نوں وار نہ پیتا پانی
کیہ ہویا جے رو رو چو گئے تیرے نین اتالے
کیہ ہویا جے بھیناں تیریاں وِکیاں وانگر گاواں
کیہ ہویا دھرو کیتے نیں جے بھیناں نال بھراواں
کیہ ہویا تھڑکایا تینوں راہواں پاڑوپاں نے
کیہ ہویا جے تیری عصمت لٹی دھاڑویاں نے
چھڈ بھولا ایہ وڈ قصائی وڈیاں آناں والے
ڈاکو چور بے غیرت شوہدے دھرم ایماناں والے
ایویں پائیں رو رو ہاڑے، ایویں ماریں ہائیں
رب تیرے دیاں کیتیاں تینوں اجے وی بھلدیاں نائیں
ہوسن نشر فقیرؔ ہمیشہ شاہ بے ترس کمینے
رکھے گی تاریخ پنجابی داغ تیرے وِچ سینے
ڈاکٹر فقیر محمد فقیر
