پاپی پہر سو رات دا
میں ستی تے ساہ جاگدا
میں سُنجی سکھنی سیج تے
ڈنگ جاگے تن دے ناگ دا
میرا صندلی شبد تاں سوں گیا
مونہہ ویکھے بنا خاب دا
پر چانن چٹی رت وچ
میرا گیت اجے وی جاگدا
میرے گیت دی سکی شاخ تے
اوہ شبد کدے نہ بیٹھیا
جو درد بھری آواز وچ
کسے میت نوں واجاں ماردا
مینوں کوئی شبد نہ جاندا
جو گیت میرے دے ہان دا
جو پیڑ میری نوں سمجھدا
جو میرا درد پچھاندا
کوئی چندنی شبد نہ لبھدا
نہ سونفی شبد کوئی اؤہڑدا
جہڑا ایس میرے گیت توں
موتی دا پانی واردا
کوئی گیت نوں لے جائے توڑکے
یاں شبد دوے اک موڑکے
میرا ہنجو ترلے کڈھدا
میرا ہوکا عرض گزاردا
میرے وڈ کوارے گیت نوں
میرے نر شبدے اس گیت نوں
کول دان دوے اک شبد دا
کوئی دان دوے آواز دا
اک کلے شبد دی گھاٹ توں
اک کلے شبد دی تھوڑ توں
رکھ کھڑا کھلوتا سکیا
میری گیتاں بھری بہار دا
اپی پہر سی رات دا
میں ستی تے ساہ جاگدا
میری سنجی سکھنی سیج تے
ڈنگ جاگے تن دے ناگ دا
شو کمار بٹالوی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.