یار اڑیا رب کر کے مینوں ​پین برہوں دے کیڑے وے

 یار اڑیا! رب کر کے مینوں ​

پَین بِرہوں دے کیڑے وے

نیناں دے دو صندلی بُوہے ​

جان سدا لئی بھیڑے وے

​

یاداں دا اک چھنب مٹیلا ​

سدا لئی سک جائے وے

کھڑیاں روپ مِرے دیاں کمیاں 

آ کوئی ڈھور تیڑے وے 

​

بنھ تیتری چوون دیدے ​

جد تیرا چیتا آوے مینوں​

ایسا سرد بھراں اک ہوکا ​

ٹُٹ جاون میرے بیڑے وے

​

ایوں کر کے میں گھر جاں اڑیا​

وچ کسیساں چیساں وے

جیوں گرجھاں دا ٹولا کوئی ​

مویا کرنگ دھریڑے وے

​

آساں دی پپلی رب کر کے ​

توڑ جڑھوں سک جائے وے

ڈار شنک دے ٹوٹروواں دی ​

گولھاں باجھ مریوے وے 

​

میرے دل دی ہر اک حسرت ​

بن واسی ٹُر جائے وے ​

نت کوئی ناگ غماں دا ​

میری ہک تے کنج لہائے وے

​

بجھے چاؤل عمر دی گنڈھیں ​

ساہواں دے ڈُلھ جاون وے

چاڑھ غماں دی چھجیں قسمت ​

رو رو روز چھٹیوے وے

​

ایسی پیڑ رچے میرے ہڈیں ​

ہو جاواں جھل والی وے

تاں ککراں چوں بھالن دی ​

مینوں پے جائے چاٹ اولی وے

​

بھاسن رات دی ہک تے تارے ​

سمدے سمدے چھالے وے

دسے بدلی دی ٹکڑی ​

جیوں زخم پیک اتھلی وے 

​

سجناں تیری بھال چ اڑیا​

ایون کر عمر ونجاواں وے

جیوں کوئی وچ پہاڑاں کدھرے ​

وگے کولھ اکلی وے

​

منگاں گل وچ پا کے بغلی ​

در در موت دی بھکھیا وے

اڈیاں رگڑ مراں پر مینوں ​

ملے نہ موت سولی وے

​

گھولی شگناں دی میری مہندی ​

یاں دودھی ہو جائے وے

ہر سنگراند میرے گھر کوئی ​

پیڑ پرؤہنی آئے وے

​

لپ کو ہنجُو، مُٹھ کو پیڑاں ​

ہووے پیار دی پُونجی وے

جیوں جیوں کراں عمر چوں منفی ​

تیوں تیوں ودھدی جائے وے

​

زندگی دی روہی وچ نت ایوں ​

ودھدیاں جان اجاڑاں وے

جیوں بھکھڑے دا اک پھل پک کے ​

سولاں چار بنائے وے

​

جیوندے جی اسیں کدے نہ ملیے​

بعد مویاں پر سجناں وے

پیار اساڈے دی کتھ سچڑی ​

عالم کل سنائے وے

شو کمار بٹالوی