ساتھوں ساڈا ماس نہ کھوو
(پانی تے ہریاول چوں اُگی اک لال نظم)
میں کچی عمرے
بوڑھ تے پپل دے ہرے کچور پتیاں دے
بڑے ای سلکھنے داند بناؤندا، کشتیاں بناؤندا
تے فجرے سکول جاون توں پہلاں
کھجوروں لمی تختی
چن جڈی گاچی ست رنگا بستہ
تے اسمان ورگا ویہڑہ منگدا سی
ایہہ سب ویکھ سن کے
باپو دے ہڈاں چ رچیا
بوڑھ والے بابے دا عشق بل پیندا
بلکہ اکھیوں ورھ پیندا تے باپو کیہندا
میرا پت فنکار اے شاہباز اے
اسیں شکرے ہو ای نہیں سکدے
ساڈا ماس مٹی رنگا تے روح
ازلوں پانیاں دا گیت گاؤندی اے
فیر کدی شکل دوپہرے
گھر دی ٹاہلی تھلے بیٹھا
میں بے خبری چ
مٹی دیاں چڑیاں،ادھ پچدے باوے
تے نکے نکے گھوڑے بناؤندا
تے باپو دی ہکوں اٹھدی
دعا دے چنمبے دی خشبو نال
ویہڑہ بھر جاندا
باپو مست الست ہو کیہندا
رب تینوں عیسیٰ دے ساہ دیووے اوہ پترا
ساڈا خون تے آپ مہارے نفی اثبات سکھ لیندا اے
دم مست قلندر مست مست
دم مست قلندر مست
ویلا ٹریا کچی عمروں لنگھدا لنگھدا
پکے وٹیاں روڑیاں جوگا جثہ بھریا
باپو تے خاباں مینوں ہتھیں پنڈوں ٹوریا
مائے نی کنوں آکھاں درد وچھوڑے دا حال نی
ٹردا ٹردا اج وی 25 ورھیاں مگروں
سڑکو سڑکی مردا رہیناں
میرے اپنے ہرے کچور
مڑے سنگاں والے داند
مینوں ای گھوردے نیں
تے میں فائلاں چُکی، دھون سُٹی
ایہناں دے کالے کُھر چٹدا رہیناں
ہُن تے در در ہجرت ہجرت کوکدا
میں اپنی مٹی دیاں چڑیاں
باوے تے گھوڑے لبھدا ہف گیا واں
اج تختی میرے لئی تختہ
تے بستہ گڈ کتاباں دی بن گیا اے
جنہوں کھچدیاں کھچدیاں
ہُن سینے چ چنمبا نہیں ساہ پُھلدا اے
کہانی کتھا بن گئی اے
ہوا چ زہر اے
مشکل پہر اے
اج باپو دے ہڈاں چ رچیا
بوڑھ والے بابے دا عشق وی
خورے ڈاھڈا، رتا لال ہو گیا اے
اج باپو کیہندا اے
منیا اسیں نہ ہاروت نہ ماروت
نہ جبریل نہ فنکار نہ صوفی نہ عیسیٰ
نہ چکے نہ چوہدری
پر اوہ ویلن دے مالکو
ساتھوں ساڈی راس نہ کھووو
ساتھوں ساڈا ماس نہ کھووو
نجم الحسنین حیدر
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.