سبھ دِیوے ہوئے گُل نی جِندے میریے
ساڈے کون پڑھے کا قُل نی جندے میریے
اساں دنداں تھلے پیڑاں چِھدیاں ہوئیاں نے
ساڈے رتے ہو گئے بُل نی جندے میریے
جند لیرو لیر نمانی ساڈی ہو گئی اے
گئے غم دے جھگڑ جھُل نی جندے میریے
اسی ہجر دی انگلی پھڑ کے ٹُرناں سکھاں تے
گئے سبھے رستے بھُل نی جندے میریے
اسی وچ بزار مصر دے وکنے آ گئے آں
ساڈا کیہڑا پاسے مُل نی جندے میریے
ایتھے ہوئے عادی لوکی کنڈے بیجن دے
ہُنڑ کون اُگاوے پُھل نی جندے میریے
اسی دو گُھٹ تیرا امرت پیناں چاہیے آں
ساڈے ساہناں دے وچ گُھل نی جندے میریے
سانوں مر مر کے تے مساں مساں جو لبھے سی
اوہ گئی کستوری ڈُھل نی جندے میریے
سانوں لیکھاں پھڑ کے پیراں ہیٹھ مدوھیا
اسی مردے دیسی پُھل نی جندے میریے
اسی نکی عمرے حسن کنڈھارے چاہ بیٹھے
گئے ارشد! رستے بُھل نی جندے میریے
حکیم ارشد شہزاد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.