ویہڑے وچ میں اونسیاں رہی پاندی

 جدید پنجابی شاعری

وساکھی اتے اڈیکاں

ویہڑے وچ میں اونسیاں رہی پاندی کئی کاں گِجھائے نیں چوریاں تے

اتھرو چنبڑے نیں جِھمنیاں نال ایداں تبکے تریل دے جیویں انگوریاں تے

بُوہے بند کر سارا جہان سُتا کھول رکھیاں آکھیاں باریاں میں

کدھروں تیرے پرچھانویں دا پوے جھولا جِھیتاں وچوں وی جھاتیاں ماریاں میں

سرگھی ویلے جد مار دی چِیک گڈی تیری لاڈلی ایہہ ابھڑ واہے اٹھے

ٹیشن ول میں کوٹھے تے چڑھ ویکھاں ہوواں اوس گٹھے کدی اوس گٹھے

اجے تِیک نئیں پرت جواب آیا پائی تار میں تِن تریک دی اے

ایڈا کون دردی جیہڑا جا آکھے صاحبا گھر پئی میم اڈیکدی اے

جیہڑا سوٹ منگیوے تے تساں پایا اوہ وی کھو کے چھوٹی ننان لے گئی

فوٹو پروں وساکھی تے گھلیا جو چوری ماں توں اوہ وی نادان لے گئی

تارا چڑھدیا سار پربھات ویلے دُدھداں وچ مدھانیاں پیندیاں نیں

تیرے بوٹ دا ماہیا کھڑاک آ جائے کناں وچ سونہاں سونہاں لیندیاں نیں

دُدھ دے شونکیا آپ میں مل آندا تیرے لئی بلوری گلاس ماہیا

کنکاں پکیاں سُو پئی مَجھ بوری سارے کم ہو گئے نیں راس ماہیا

پچھلے ورہے پردیسیا لے چھٹی اچن چیت وساکھی تے آ گیا سیں

ہتھیں سانبھ صندوقڑی وچ رکھی آؤندے ورہے لئی پگ رنگوا گیا سیں

گھر دا گھیو میں جوڑ کے بھری چاٹی مکھن گرم کِیتا میرے مکھناں وے

ٹبر کھائے تے پیا نشنگ کھائے تیرے بِناں میں رتی نہیں چکھناں وے

دھاگہ ریشمی چاہڑ کروشیے تے تیرے ہتھ دا سچا رومال پنیا

وڈا تولیہ تیریاں موہڈیاں دا پا کے پھُل بُوٹے ریجھاں نال انیا

ہتھ کَن تے بانہہ اتانہہ کر کے ہیکاں کڈھ اچی سداں لانیا وے

بنھ گھنگھرو ڈگے دی واج اتے موہرے ہاٹھ دے بھنگڑے پانیا وے

چھٹی بناں تنخواہ دے لے آجا سونہہ رب دی غصے بھلاں دیاں گی

پائیاں ماں مکلاوے تے چوڑیاں جو ہتھوں ویچ کے بھاڑا بنا دیاں گی

شاہیاں بدلیاں بدل گئے راج ماہیا سدا وسدیاں رہندیاں چھاؤنیاں نیں

سچ پچھیں تے عُمر دے باغ اندر ایہو جیہیاں بہاراں نہ آؤنیاں نیں

میرے چِت نوں چین نہیں لین دیندے وجن لگ پئے وساکھی دے ڈھول ماہیا

بنتو مہاشیاں دی طعنے ماردی نہ جے کر اج ہوندوں میرے کول ماہیا

تیری چاننی دا چناں چا مینوں آ جا مسیا دی پہلی رات کولوں

میرے ہؤکیاں دی داستان لمی نہیں اتبار تے سن جا حیات کولوں

سائیں حیات پسروری