پنجابی عارفانہ کلام
روضے دے چوفیرے نے غلاماں دیاں ٹولیاں
اک پیا سُنڑدا کروڑوں دیاں بولیاں
سارا جگ موہ لیا اے سوہنے دے پیار نے
جو وی نیڑے ہویاں اوہ بنڑ گیاں گولیاں
تپدیاں پتھراں نیں سارا ٹِل لا لیا
اوہدے لڑ لگیاں جو کِتے وی نہ ڈولیاں
اکھیاں نیں اکھیاں چوں سارا کجھ پڑھ لیا
عشق دیاں بندیاں کتاباں نیوں پھولیاں
کدے میرے چاواں دے نصیب جاگ جان گے
رات ساری نیناں دیاں بھراں میں گھڑولیاں
روندا مینوں ویخ کے زمانہ سارا ہسدا
ناں تیرا لے کے لوکیں ماردے نیں بولیاں
دلاں دا ظہوری حال لگی والے جانڑدے
ہجر دیاں راتاں کسے ناپیاں نہ تولیاں
محمد علی ظہوری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.