پنجابی عارفانہ کلام
خدایا بے پراں نوں پر لگا دے
مدینہ سب نُوں سوہنے دا وکھا دے
شفاعت دی جہڑا خیرات ونڈے
اساں نوں اوہ سخی داتا وکھا دے
جنہوں ویکھاں تے مُڑ کے کجھ نہ ویکھاں
اوہ سوہنا گنبدِ خضریٰ وکھا دے
میں اوہدے قدماں دی خیرات منگاں
مدینے پاک دا منگتا وکھا دے
جھکے جس دے غلام اگے زمانہ
اوہ بیٹھا بوریے آقاﷺ وکھا دے
جدوں اکھ کھولاں تے ویخاں مدینہ
مِرے آقاﷺ سبب ایسا بنا دے
تِریؐ اُمت پئی دُھپاں چہ سڑدی
مدینے دی ہوا ٹھنڈی چلا دے
انہیرے دے اسیں مارے ہوئے آں
ہٹا زُلفاں تے آ کے دن چڑھا دے
اکھاں وِچ اشک، منہ تے ناں نبیؐ دا
ظہوری نعت انج پڑھدا وکھا دے
محمد علی ظہوری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.