پنجابی سرائیکی شاعری
سچ دا سفر
اگر توں سچ دے سفر تے نکلیں
تاں میڈی وستی ضرور ونجیں
جے رستے اَکھیاں وچھیندے ویسن
تاں دگ کریسن پئے سونے وانیاں
تے ساگ آبھوں دیاں مست مہکاں
تیڈے چفیروں ہُلارے کھاسن
شفاف پانی دیاں کھوئیاں کنوں
پئے کھیر کھنڈ دے سواد آسن
شرینہہ تے ککریں دیاں گھاٹیاں چھائیں
تیڈے اُتے شامیانے بنسن
تے اُبھے ڈکھن دیاں ٹھڈیاں ہیلاں
تیڈے سفر دے تھکیڑے چنسن
پیار دے نال چاڑھے سَڈ سَڈ تے
ہر پندھیڑو کوں پانچے ڈیندن
محبتیں دیاں سوغاتاں میڈے
اے گھبرو نینگر سدا ونڈیندن
تے میڈی وستی دے سارے ٻڈھڑے
تیکوں دعائیں دے کوٹ لگسن
اُچیریاں کھجیاں دے بھاکلاں وچ
اے سنگھری پُنگھری کنوار وستی
توں نیڑے ونج کے جو ڈیکھسیں تاں
اے تیکوں جنت دی کار لگسی
اگر توں سچ دے سفر تے نکلیں
تاں میڈی وستی ضرور ونجیں
نصراللہ خاں ناصر
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.