پنجابی عارفانہ کلام
نہ ورد کمایاں بنڑدی اے، نہ تسبی ہلایاں بنڑدی اے
اے کملی والیا محبوباﷺ گل تیرے بنایاں بنڑدی اے
جہڑا ہجر نبیؐ وچہ روندا اے، عیباں نوں اپنے دھوندا اے
جدوں کرم ماہی دا ہوندا اے تیرے درتے آیاں بنڑدی اے
کیہ شان اے پھلاں کلیاں دی، کھاوے قسم خدا جنہاں گلیاں دی
میں دیکھیا قطباں ولیاں دی اوتھے سر نوں جھکایاں بنڑدی اے
بھاویں عرش ہووے بھاویں طور ہووے تیرے نور تھیں نور و نور ہووے
جدوں عشق دا قلب حضور ہووے گل اسم پاکیاں بنڑدی اے
کرے دو جگ دی لجپالی اے جیہدے موہڈے کملی کالی اے
او ہدے در بشیر سوالی اے جتھے درد سنایاں بنڑدی اے
بشیر قادری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.