خط رقعے کئی قاصد روان کیتے

 جدید پنجابی پوٹھواری شاعری

خط رقعے کئی قاصد روان کیتے

شاید کوئی آوے جناب لے کے

میں اس امید پر رہیا پیغام لکھدا

شاید آوے کوئی خو و خطاب لے کے

جو بھی گیا رہیا اُدھرے

کوئی نہ مُڑیا رقعہ رقاب لے کے

چن دے ویہڑے آن کے سوں گئی

 جدید پنجابی شاعری

چن دے ویہڑے آن کے سوں گئی

کِنیاں دُھپاں چھان کے سوں گئی

ایہدے وچ وی ہتھ اے اوہدا

یا فِر قسمت جان کے سوں گئی

اکلاپے دا شیشہ تکیا

اپنا آپ پچھان کے سوں گئی

اجڑے پجڑے لوکاں کولوں بڑیاں نظماں لبھدیاں نیں

 جدید پنجابی شاعری

اُجڑے پُجڑے لوکاں کولوں 

بڑیاں نظماں لبھدیاں نیں

کُجھناں دی ہڈ بیتی 

غزلاں ورگی ہُندی

کُجھ ادُھورے گیتاں ورگے

کئیاں مجنواں دے چہرے اُتّے

عین عشق تے قاف دو نقطے نے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

عین عشق تے قاف دو نقطے نے

لکھ آباد کر کے گھر ویران چھوڑے

نامدار سن جیہڑے وچ نامیاں دے

اس نہ اوہناں دے نام و نشان چھوڑے

سزا دین بن کسے نوں چھوڑدا نہیں

علی شان نہ کسے دی شان چھوڑے

الف اسوج اک اس دی پیاس مینوں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

الف اسوج اک اس دی پیاس مینوں، کدن مُکسی ایہہ راہگزار میری

تیری دید مجید دی تس مینوں، در دربار عرضی بار بار میری

شاہا آپ دی جھلک دی پلک اتے صدقے جان اولاد ہزار میری

محمد شاہ دی جند جنجال اندر، پیرے شاہ دے پیش پکار میری

پیر سید محمد شاہ بخاری