ہو جانا ایں دُدھ توں وکھرا پانی وانگوں
رِڑک ریا اے ویلا اؐنج مدھانی وانگوں
ایس حیاتی دے وِچ اک اوہ پَل وی ڈِٹھا
دُنیا چنگی لگی اوس مر جانی وانگوں
روئی کِنّی واری کشتی کاغذ دی
مُڑ نہ آیا بچپن وِچھڑے ہانی وانگوں
آساں والے بُوہے کھلے رکھے میں
پردیسی نہ آیا، گئی جوانی وانگوں
نِکّی جیہی وی دِھی اے بڑی سیانی صابرؔ
دادی وانگوں سوچے، بولے نانی وانگوں
صابر رضا
