تینوں مِلن ضروری سمجھاں یا مزدوری سمجھاں
گھر دی تھوڑ یا اپنے دل دی میں مجبوری سمجھاں
لوبھ سَمے وِچ مینوں میرے لگدے کملا آکھن
انکھاں والی رُکھی سُکی نُوں جد چُوری سمجھاں
سِینے دے وِچ بَلدا بھانبڑ کِدھرے بُجھ نہ جاوے
تیرے مِلن دے نالوں تیری تانگھ ضروری سمجھاں
سمجھ نئیں آؤندی بھُکھ نُوں اپنی قسمت یا کمزوری
یا فیر ایتھے راج کریندی بے دستوری سمجھاں
عنبر دا بہرُوپ بنا کے ککھ آون بدبوواں
اِنج وی کملا نئیں جو ہِنگ نُوں میں کستوری سمجھاں
عقلوں باہر سَجّن دی ہستی سمجھے آ نئیں سَکدی
اوہنوں خاکی آکھاں بھانویں، اوہنوں نُوری سمجھاں
یاداں، سُفنے، تاہنگاں، طلباں رُوپ فداؔ نے اوہدے
جے اوہ میرے چیتیوں نکلے، تاں میں دُوری سمجھاں
فدا بخاری
