گلیلی
اج میں تکیا اکھاں نال
وِچ گودڑی لُکیا لال
سِر دے اُتے پھٹّا پرولا
ٹھبی جُتی گنڈھیا جھولا
چھجے کپڑے ہوئے لنگارے
وِچوں پنڈا لِشکاں مارے
حُسن نہ جاوے رکھیا تاڑ
نکل آؤندا کپڑے پاڑ
نہیں ایہہ انگر، نہیں لنگارے
ایہہ تاں پھٹّ نصیباں مارے
یا پھر لُٹن مارن ڈاکے
وڑی غریبی سنھاں لا کے
حُسن اوس دا میں کی آکھاں
تکن نال پیندیاں لاساں
دھون گوری دی ایسی پھبے
آؤندا جاندا ساہ پیا لبھے
گورا گل، گلیاں دی گانی
اک تھاں وسدے اگ تے پانی
نین گوری دے باتاں پاون
مستی دے ساگر چھلکاون
یا ایہہ بند اوس نے کیتے
کجیاں وچ دریا حُسن دے
وال، دوپہرے راتاں پئیاں
تک تک کتے لیندے جھئیاں
موہنؔ، کِھجھ نہ ایہناں اتے
سدا رات نوں بھونکن کتے
واہ غریبی وارے تیرے
وسدے رہن چوبارے تیرے
موہن سنگھ
