اج لکھیا پیار سکھاندے رہے
سُتیاں نوں یار جگاندے رہے
دل لا کے فانی جگ دے وِچ
اسیں پیار تیرا ازماندے رہے
تُوں خوش سی غیراں نال سجن
اسیں ایویں جیہڑا پاندے رہے
دُکھ درد سجن دے پیارے سَن
اوناں چُم چُم سینے لاندے رہے
میرا دل سی وانگ پتنگے دے
تُسیں بَن شمع جلاندے رہے
اسیں دید تیری دے پیاسے ساں
تُسیں جان کے مُکھ پرتاندے رہے
مَن شیشہ ویکھ کے ڈردا اے
ایویں فقر دے بول سناندے رہے
راہ اوکھی عشق مسافت دی
جہڑے جاندے مُڑ نہ آندے رہے
لِکھ لِکھ کے کورے کاغذ تے
تیرے ناں نوں اسیں مٹاندے رہے
محمد سلیم
