نہ چاہت دے جذبات الگ نہ زندگی دے کلیات الگ
نہ ہنجواں دی برسات الگ نہ خوشیاں دے لمحات الگ
نہ مستقبل دے خواب الگ نہ ماضی دے فِکرات الگ
نہ سوز الگ نہ ساز الگ نہ پیار بھرے نغمات الگ
نہ مذہب الگ نہ دھرم الگ نہ عاقبؔ کائی گل بات الگ
بس اِتنڑی گل توں پھُٹ پئے گئ میری ذات الگ اوہدی ذات الگ
عاقب ستیانوی
