ہنجُو اکھیاں دے ویہڑے وِچ پاؤندے نیں دھمالاں
ہوئے ڈاڈھے دلگیر، کھِچی یاداں نے لکیر
سانُوں چَن ماہی! گھیریا اے تیریاں خیالاں
ہنجُو اکھیاں دے ویہڑے وِچ پاؤندے نیں دھمالاں
سینے نال لا کے تیری یاد دے کھڈونے نُوں
لگدے نہیں آکھے میرے اتھرُو نادان نیں
اکھاں دی دہلیج (دہلیز) اُتے ٹِک کے نہ بیہندے نیں
میرے اتھرُو ٹَپ نہیں سکدے کدی دہلیج اے اکھیاں دی
تیری یاد دا کم اے جیہڑی بوہئیوں باہر وی لے گئی اے
میں ڈوہل کے کاسے اکھیاں دے نِت داغ جگر دے دھونی آں
جدوں چَن تے تارے ہَسدے نیں، میں کلیاں بہہ کے رونی آں
تیرا نِت دا وچھوڑا میرے دل نُوں ستاؤندا
دُور جا کے پُل (بھُل) گئے او سانُوں دل جانیاں
وَین پئیاں پاؤندیاں نی سَدھراں نمانیاں
کِیتا کی قصور تیرا دَس جا وے ڈھولنا
اپنا بنا کے اِنج چاہی دا نہیں رولنا
ڈُب گئیوں کِتھے روگ پیار والا لا کے
عُمراں دا رونا ساڈی جھولی وِچ پا کے
تیرے باہجوں میرے دل نوں قرار نہیوں آؤندا
ہوئیوں جدوں دا تُو وَکھ، میری لگدی نہیں اَکھ
لا کے سینے نال ماہیا! تیرے دُکھرے میں پالاں
ہنجُو اکھیاں دے ویہڑے وِچ پاؤندے نیں دھمالاں
یاداں تیریاں دے پانی میرا مُکھڑا پئے دھوندے
تینوں کر کر چَیتے میرے اتھرُو وی روندے
میرے دل دِیاں گَلاں میرے دل وِچ رہیاں
تیرے ناں لا کے میعنڑے مینوں دیندیاں نیں سیّاں
لوکی کہیندے مینوں جَھلی، روواں بہہ کے میں کَلی
سُکھ زندگی دی بیڑی وِچوں مار گئے نیں چھالاں
تیرے باہجوں چَن ماہیا! سُنے کون میرے ہاڑے
میرے دل دِیاں ہاواں پھُل خوشیاں دے ساڑے
اکھیں ہنجواں دا ڈیرہ، وَس چلدا نہیں میرا
تُوہیوں دَس ایناں موتیاں نُوں کیویں میں سنبھالاں
سارا سارا دن لنگھے راہواں وِچ کھلوندیاں
خورے میری زندگی نے لنگھ جانا روندیاں
اکھاں چاہواں نال صادقاؔ میں تیرے نال لائیاں
تینوں اپنا بنایا، تُوں وی دے گئیوں جُدایاں
کیتا دُکھاں نے ہنیرا، کوئی دردی نہ میرا
پھَٹ تیریاں جُدائیاں والے کِنوں میں وکھالاں
ہنجُو اکھیاں دے ویہڑے وِچ پاؤندے نیں دھمالاں
ہنجُو اکھیاں دے ویہڑے وِچ پاؤندے نیں دھمالاں
ایس ایم صادق
(شیخ محمد صادق حسین)
نصرت فتح علی خان دی گائیکی تے شیخ محمد صادقؔ حسین دا کلام بندے نوں تھوڑی دیر لئی ای سہی دنیا دے رولے توں دور لے جاندے نے، سنو تے دوواں لئی دعا کرنا نہ بھلنا۔
