سچی دس ہاں مصورا کیویں گزری ایہو جئی تصویر بناؤن لگیاں
کنتُ کنزن خزانیوں چک پردے کی ورتیا ای کُن فرماؤن لگیاں؟
خؤرے کِنیاں مدتاں گزریاں نی اس تصویر دے اندر تیان لگیاں
خؤرے کتنے جلے پتنگ ہوسن نوری نین چراغ جلاؤن لگیاں
الفوں میم ضرور ہو گیا ہوسیں زلف لیل دی لام لٹکاؤن لگیاں
توں تے حد مکائی اے استادا ذرے ذرے دے وچ سماؤن لگیاں
سرگم ہُو دا ہُو دے نال جڑیا پھوک بانسری اندر چلاؤن لگیاں
کوئی سمجھے نہ سمجھے سمجھ اپنی چھڈی کسر نہ یار سمجھاؤن لگیاں
دائمؔ کفن وچ کھڑساں نال اپنے اے تصویر جہان تو جاؤن لگیاں
دائم اقبال دائم
