مشر برہمن وید نہ جانن روگ اساڈے گجھے
گجھیاں لگیاں ہوئیاں نوں کوئ لگیاں والا بجھے
جس بے ترس نے اگے سانوں اتھوں تیک پوچایا
پٹھی مت والا دل ویکھو پھر اسے ول بھجے
چن چڑھے نہیں گجھے رہندے، کدی لکدی ڈِٹھی نہ یاری
بلے چار چپھیرے ٹر پئے، جد کھڑ پئی پھل کیاری
سہتی کولوں کملیئے ہیرے نہ کر ایڈے پردے
رانجھے نال یارانہ تیرا جانے خلقت ساری
شریف کنجاہی
