ساقئ کوثر
اج ساقئ کوثر دی شان اندر، دل ایہہ آکھدائے چند اشعار لکھاں
پر ادبوں ڈر خطرہ خطاواریاں دا، ذکر پاک کیوں بادہ خوار لکھاں
جذبۂ عشق پر چین نئیں لین دیندا، کیہ کیہ قلم میرے گوہر بار لکھاں
والشمس چہرہ تے واللیل زلفاں، تے رحمتِ پروردگار لکھاں
اس ہادئ اکبر دی شان اندر، طاقت نئیں کوئی سخن الاپ سکاں
ہووے قلم جے برق رفتار مِری، ایہو جئی جت تیز زبان ہووے
پھر وہ ہادئ اکبر دی کیویں میتھوں شان نہ کدے بیان ہووے
اوہ رحمتِ پروردگار آقا جس دی شان دے وچ قرآن ہووے
تے حبیب ذات کبریا دا اوہ، خود خدا جس دا ثنا خواں ہووے
نقص فہم میں صفت کی لکھ سکاں، نہ اوصاف ہو سکن بیان اوہدے
حوراں شوق سہتی سہرے گاندیاں نیں، ملک فلک دے ہیں دربان اوہدے
جوگی جہلمی
