پنجابی عارفانہ کلام
تیرے ورگی نہ تھاں کوئی پاواں
تے میں واری واری جاواں
نی مٹیے مدینے دیئے
رب دے حبیب دا گھر تیرے اتے
مل مل تینوں جسم دے اتے
تے میں اپنا آپ سجانواں
تے میں واری واری جاواں
ہوون سارے دور ہنیرے
وچ بہشتاں لانواں میں ڈیرے
تیرے اندر جے میں سمانواں
نی مٹیے مدینے دیئے
نوری تیرے چار چوفیرے
لا رکھدے نے ہر دم ڈیڑے
پئیاں چمکن تیریاں تھانواں
تے میں واری واری جانواں
نی مٹیے مدینے دیئے
ہووے ریاض دی حسرت پوری
دور ہووے ہن تیتھوں دوری
ڈیرا کول میں تیرے لانواں
تے میں واری واری جاواں
نی مٹیے مدینے دیئے
ریاض الدین سہروردی
