لکھاں ایتھے ٹھگ وے بیبا

 لکھاں ایتھے ٹھگ وے بیبا

سارے نی لائی لگ وے بیبا

لوک وٹاون مُندری چھلے 

کون وٹاوے پگ وے بیبا

شہباز کاوش

جتھے دل ای توں میدان چا لا تینوں ہرن نہ دیساں بازی

 جتھے دل ای توں میدان چا لا

تینوں ہرن نہ دیساں بازی 

اساں یار نوں راضی رکھنا اے

جس رنگ اچ ہووے راضی

ساڈے حال تے کاوش گل نہ کر

ساڈا پڑھ لے جا کے ماضی 

چار چفیرے نھیریاں دا اک ہالہ اے

 چار چپھیرے نھیریاں دا اک ہالہ اے

انج لگے جیوں سورج دا منہ کالا اے

ہن کوئی سقراط نہیں ہے گا دنیاں وچ

ویلے دے ہتھ کیوں ایہہ زہر پیالہ اے 

شہر دیاں لوکاں دے چالے دسدے نے

مُڑ زخماں دا میلہ لگن والا اے

جیوں جیوں کوٹھے اچے ہندے جاندے نے

 جیوں جیوں کوٹھے اچے ہندے جاندے نے

تؤں تؤں بندے چھوٹے ہندے جاندے نے

پیار دی دنیاں اندر جہڑے چلدے سن

اوہ سِکے وی کھوٹے ہندے جاندے نے

ربا! میرے پاک وطن دی خیر کریں

ذہناں دے تے ٹوٹے ہندے جاندے نے

درد ملے تے سیہندے رئے

 درد ملے تے سیہندے رئے

دکھ کہانی کیہندے رئے

اوناں لٹی دل دی نگری

جیہڑے لا کے بیہندے رئے

نامعلوم

رہ گئیاں کندھاں رہ گئے گھر

 رہ گئیاں کندھاں

رہ گئے گھر

بندے چُپ تے

بولن در

نامعلوم

دکھڑے مکن تے میں ہساں

 دُکھڑے مُکنڑ تے میں ہساں

اتھرو سُکنڑ تے میں ہساں

منتاں کردا تھکیا نئیں میں 

سجنڑ رُکنڑ تے میں ہساں

دوروں دوروں کرن اشارے

نیڑے ٹُہکنڑ تے میں ہِساں

نال رقیباں جُڑ جُڑ باہندے

کولوں اُٹھنڑ تے میں ہساں

نامعلوم

سجن وی تقدیراں ورگے ہوندے نے

 کئی رنگیاں تصویراں ورگے ہوندے نے

سجن وی تقدیراں ورگے ہوندے نے

چل جاون تاں جاندے چیر کلیجے نوں

اکھ دے وار وی تیراں ورگے ہوندے نے

میں تے میں آں تیرے باجوں راتاں نوں

چن دے حال فقیراں ورگے ہوندے نے

جگ تے جیڑے بوتے ہاسے ونڈدے نے

اندروں بالکل لیراں ورگے ہوندے نے

نامعلوم

ٹردے ٹردے ڈھے نا جائیے

 ٹُردے ٹُردے ڈھے نا جائیے

چھاویں کِدھرے بہہ نا جائیے

اُنج وی ساڈی لوڑ تاں کوئی نئیں

اوہدے مگروں لہہ نا جائیے

نامعلوم

ساڈے حال توں بے خبرا اے

 ساڈے حال توں بے خبرا اے

مِٹھی نیندر سوندا اے 

او کیہ جانڑے خالی جیب دا

بھار کِنا کُو ہوندا اے

نامعلوم

تیرے باہجوں جیون دا چج آ جاوے گا

 تیرے باہجوں جیون دا چج آ جاوے گا

ہنجو اپنے پیون دا چج آ جاوے  گا

دکھ نہیں دسنا جگ نوں رو رو کے میں 

ویکھیں بُلیاں سیون دا چج آ جاوے گا

نامعلوم

دکھ میں شام سویرے ویکھاں

 اپنے چار چفیرے ویکھاں

دکھ میں شام سویرے ویکھاں

اکھاں نال جے رس جاۓ نیندر

دس توں خواب میں کیہڑے ویکھاں

نامعلوم

کم کردی اے ڈانگ

 اسمانوں لتھیاں چار کتاباں پنجویں لتھی ڈانگ 

چارکتاباں کج نہ کرن فیر کم کردی اے ڈانگ

نامعلوم

اک واری اے رات مکے تاں

 اک واری اے رات مُکے تاں

ہِجر فراق دی بات مُکے تاں

شام دوپہر سویر مِلاں گے

جیندے رئے تاں فر مِلاں گے

نامعلوم

لوں لوں وچہ گجھیاں پیڑاں نیں

 لوں لوں وچہ گجھیاں پیڑاں نیں

میرے پیریں عشق زنجیراں نیں

میری اکھ وی اتھرو کیرے پئی

تیرے پیار دیاں تعذیراں نیں

دکھ اگل وانڈی ملدے نیں

یا لیکھ ہریاں تقدیراں نیں

دھپاں کولوں چھاں لبھیں گا

 دُھپاں کولوں چھاں لبھیں گا 

ہووے گی تے تاں لبھیں گا

رب نال آڈھا لا لیندی اے

کتھوں کاوش ماں لبھیں گا

شہباز کاوش

اسی سفنے جاگی رات دے ساڈی کدے نہ لگی اکھ

 اسی سفنے جاگی رات دے ساڈی کدے نہ لگی اکھ 

اسی پکھی واس ازل توں سانوں سانبھ سانبھ نہ رکھ 

اسی جنگل واسی لوک ہاں ساڈا شہراں وچ کیہ کم

سانوں پوہ دے پالے ٹھاردے ساڈا دھپاں کھاون چم

اسی پاندھی اِکّو راہ دے،۔ ساڈی اِکّو قوم قبیل

ساڈے ساہواں دے وچ بھادروں ساڈے جُثے نیل و نیل

 

میثم علی آغا

پیروں ننگے میرے خاب

جدید پنجابی شاعری

 پیروں ننگے میرے خاب

میرے رنگے میرے خاب

کون اے جیہڑا رنگے گا

ایہ بد رنگے میرے خاب

جگراتے دی سُولی تے

کس چا ٹنگے میرے خاب

زین جٹ

ٹھنڈیاں مٹھیاں چھاواں پنڈ

 ٹھنڈیاں مِٹھیاں چھاواں پنڈ

ون سونیاں تھاواں پنڈ

چُوں چُوں کرنی چڑیاں نیں

کاں کاں لانی کاواں پنڈ

انج تے حالے آنا نہیں

تُوں آکھیں تے آواں پنڈ

میں ڈب کے تردی رہندی آں

 میں ڈُب کے تردی رہندی آں

میں ایس اے ڈر وچ رہندی آں

جے ٹُٹیا دل نئیں جُڑ پایا

کوئی دُور گیا نئیں مُڑ آیا

ہنجواں نوں روکدی رہنی آں

میں ڈر دی کج نئیں کہندی آں

جسدے جگ تے چنگے یار

 چنگے یار

جسدے جگ تے چنگے یار

سمجھو اوہدا بیڑا پار

مندیاں دے نہ نیڑے جاؤ

چنگے چنگے یار بناؤ

چنگی نئیں مندیاں دی یاری

ایہہ یاری تے نِری خواری

جگ جگ جیوے میری ماں

 میری ماں

جُگ جُگ جیوے میری ماں

ایہہ جنت دی ٹھنڈی چھاں

ہر ویلے دل کردا میرا

ماں دا چہرہ تکدا راں

میرے لئی دعاواں کردی

جد وی گھر توں باہر میں جاں

جتھے تیرے پیر او بیلی

 جتھے تیرے پیر او بیلی

اوتھے ہووے خیر او بیلی

لیڈراں اُتے ورھدے پُھل

مینوں لگن زہر او بیلی

ہووے گا کدی راوی دریا

ہُن وچارا نہر او بیلی

نی مائے میرے نال پنجابی بول

بچے دا ترلہ

نی مائے میرے نال پنجابی بول

تے دل دے بُوہے کھول

دوجیاں بولیاں کیوں بولیں

توں آپنی بولی بول

انگریزی اردو سِکھ لوو باہروں

توں گھر دی بولی بول

گل سن جھلیا روندا نئی میں

 گل سُن جھلیا روندا نئیں میں

ہاں پر رات نوں سوندا نئیں میں

کلا سر نوں چک لینا واں

کلا پر اُنج ہوندا نئیں میں

بھاویں تینوں قدر نئیں میری

ترلے ہاڑے پوندا نئیں میں

جیون کان سہارے ہندے

 جیون کان سہارے ہندے  

تاں ای سجن پیارے ہندے 

جے کر جذبے خالص ہوون

فر نہیں دور کنارے ہندے

پتر کوجے کالے ہوون

ماں دے راج دلارے ہندے

بھٹو دی وار: میں مرزا ساگر سندھ دا میری راول جنج چڑھی

 بھٹو دی وار

میں مرزا ساگر سندھ دا میری راول جنج چڑھی

میں ٹُریا سُولی چُم کے مینوں ایہو رِیت بڑی

میں پِیواں بھر بھر چُلیاں زہر تریہاں لڑی

چولے لتھے انصاف دے خلقت حیران کھڑی

میں اِک پیڑھی دا سُورما تے اٹھاں دا سردار

میں اُڈ اسمانیں چلیاں تے میرا نام اُڈار

جنے سچ لکویا مریا

 جنے سچ لکویا مریا

دیوے ہیٹھاں ہویا مریا

اوہنے مشکل کڈ دینی سی

اوتھے توں نہیں رویا مریا

ایہہ ناں دس دل کنے بھنیائے

تیتھوں کجھ نہیں ہویا مریا

بالاں ہتھوں ٹکر جیہنے آن جھرٹے

 بالاں ہتھوں ٹُکر جیہنے آن جھرُٹے

چار چوفیر ہنیرے دا ایہہ جال ترُٹے

دھرتی دی ہر نیویں گُٹھوں

سورج دی رُشنائی پُھٹے

جاگن لوک جے نیندر بُٹے

دھیاں پگ نوں اُچا کرسن

ماں بولی نوں کڈھ سکولوں

 ماں بولی نوں کڈھ سکولوں 

دسو کیہ کُجھ کھٹنا جے

کوئی پرایا بھیس وٹا کے 

کیہڑا چِھلڑ وٹنا جے

کیہڑیاں پنڈاں بنھ کے آپنے 

کُبے لک تے دھردے او

انج نہ رولا پا کاواں

 انج نا رولا پا کاواں

مر گئے سارے چا کاواں

ساڈا کوئی نئیں جنے آؤنا

ایویں سر نا کھا کاواں

چوری شوری کھا پی لے توں

پھڑ لے اپنا راہ کاواں

لکھاں مینوں چاہون والے

 لکھاں مینوں چاہون والے

تھوڑے ساتھ نبھاون والے 

آون والیا! ایہہ نہ بُھلیں 

بُھلدے نئیوں جاون والے 

اوہدا شُکر ادا نئیں کردے 

اوہدا دِتا کھاون والے

دل دے ویہڑے پھوڑی پا کے یاداں کرن سیاپے

دل دے ویہڑے پھوڑی پا کے

یاداں کرن سیاپے

گل اپنے وچ عشق دا پھندا 

بن پایا اساں آپے 

سینہ پاٹی ململ ہویا 

ساہ کنڈیالے چھاپے 

ماڑی گل اے

 ماڑی گل اے

ضرورتاں دے پیالیاں وچ 

محبتاں دی شراب بھر کے 

منافقت دا وپار کرنا

تے ماڑی گل اے

سیاہیاں تے سفیدیاں نوں

رکھے رب اچیری بابا

 رکھے رب اچیری بابا

ہر ویلے پگ تیری بابا

اج تے عید اے اج تے نہ جا

اج تے رہن دے پھیری بابا

نِت نِت وٹے کھاون نالوں

پٹ ای دے توں بیری بابا

بانہواں دے وچ پا کے بانہواں ہاسے گلاں کردے

 بانہواں دے وچ پا کے بانہواں ہاسے گلاں کردے 

کِدھر گئے اوہ نال ہواواں  ہاسے گلاں کردے 

شہر تِرے نوں بُھل جانا اے شہر تِرے دا ہاسا

ویکھ لوے جے کول کپاہواں ہاسے گلاں کردے 

بد نِیتاں نوں کیہ مِلیا اے اینے رونے دے کے 

جِتھے ویکھے پنج دریاواں ہاسے گلاں کردے

ساڈے کولوں ساڈی دھرتی کھو کے اگ نفرت دی انج لائی پئی

 ساڈے کولوں ساڈی دھرتی کھو کے اگ نفرت دی انج لائی پئی

جیہڑا سچ بولے اوہنوں مار دیو، کم ظرفاں کھیڈ رچائی پئی

ساڈے ہیرو ساڈے دشمن نکلے گل کاوش اصل لوکائی پئی

سانوں غلط کسے نے گائیڈ کیتا سانوں غلط تاریخ پڑھائی پئی

شہباز کاوش

مار مکایا لوکاں ساڈے شوقاں نوں

 لیکھاں وچ جے ہوندا مینوں مل جاندا

کاہنوں دیواں دوش بے گانے لوکاں نوں

جمدے پے گئے کمے بال غریباں دے 

مار مُکایا لوکاں ساڈے شوقاں نوں

شہباز کاوش

روپ سمے دا ٹوٹا ہو کے

 روپ سمے دا ٹوٹا ہو کے

ڈھل جاندا اے کھوٹا ہو کے

نیواں ہو کے جی، پر ایہہ نہیں

اپنے قدوں چھوٹا ہو کے

نہوں وانگوں توں لاہیا اے نا

ہن اگراں گا پوٹا ہو کے

رکھی سکھی دوویں رل کے کھاواں گے

 ماہیہ، ٹپہ

رکھی سکھی، دوویں رل کے کھاواں گے

اک دوجے نال جینڑاں مرنا، منیا اے

آخری ساہواں تیکر ساتھ نبھاواں گے

کوکی گل

ساڈے ویہڑے دس وے مالکا

 ساڈے ویہڑے دس وے مالکا

سانوں کس دن لبھنا رج

ساڈے خالی رون بھڑولڑے

ساڈے وین کریندے چھج

اکرم ریحان