بندے مک گئے جدنڑ حیاء مک گئے
آپے مُک سرداریاں گئیاں
لگے شوق اولڑے پوترے نوں
پَگاں شوق تو واریاں گئیاں
کھو سُکّے تاں شرم حیاء دیاں کونجاں
پراں مار اُڈاریاں گئیاں
رُلے نسل دے رقبے انہیاں دے
ہتھ آ پٹواریاں گئیاں
گئیاں کھلر دروگڑاں سنگت دیاں
بَھج مٹی دیاں چاٹیاں گئیاں
چَھنے تھال کندورے پُونڑیاں دے
کدے وگ پُھل باٹیاں گئیاں
سوکے پیار دے، خلق دے تُوت سُکا لے
چھاؤں ڈھلدیاں گَھٹیاں گئیاں
آئے غرضاں سانول بندیاں نوں
جدنڑ چمڑ لماٹیاں گئیاں
جہانگیر سانول
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.