ظلم ہنھیری لہو پیا وگدا، شور ککار چپھیرے
کہڑا ہے جو بلدی اگ ول منہ رِیجھاں دا پھیرے
کِنی واری میں وَسیا تے اُجڑیا کِنی واری
لنگھدے ویلے کِنی واری جھوٹھ دے پُچے پھیرے
اج اداسی مَل بیٹھی اے گھر وچ چارے نُکراں
اج اکلاپے آن وسے نے سُننجے دیکھ بنیرے
میرے کولوں کی پُچھدے ہو، کیہنے مینوں لُٹیا
کاں وی اج نہ بیٹھے کوئی، آ کے ایس بنیرے
میں واں بُڈھا روگی یارو، عشق دا ڈنگیا ہویا
بلدا دِیوا تھر تھر کمبدا، جیکوں سنجھ سویرے
جؤندے جیئندے پئے وٹے مارن، مر جاون تے روون
یار ظہیر! ایہہ دُنیاں والے نہ تیرے، نہ میرے
ظہیر کنجاہی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.