کی کی ظلم وچھوڑے والا، یارو اساں تکیا اے
جُسا اگ وچ تانبہ ہویا، دل مُٹھی وِچ پکیا اے
ایڈی چھیتی ویلا لنگھیا، اجے تاں اکھ نہ کھلی سی
پلکاں چکیاں تے میں ڈِٹھا، ویلا میتھوں اکیا اے
کرچیں کرچیں کھلر گیا، تے لوکیں لبھن آئے نے
جس دی اکھ وچ میں رہندا ساں، اوہ وی تک نہ سکیا اے
رمزاں سمجھن والے سمجھن، لوک اشارے جاندے نے
میں پاگل آں، میں کی جاناں میں ہُن کی کجھ بکیا اے
چڑھی ہنھیری ریت نہ تکیں، میں ریتاں دا گاڑو آں
اس کی ٹُرنا جیہڑا یارو دو قدماں تے تھکیا اے
وگدا ویلا ہتھ نہ آوے، لکھاں نوں ایہہ ککھ بناوے
یار ظہیر! دلیلاں چھڈ دے، ایہنوں کیہنے ڈکیا اے
ظہیر کنجاہی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.