کلاسیکی پنجابی شاعری
کاف ککھاں دِیاں کلیاں رہن کھلیاں
چونے گچ حویلیاں ٹیندِیاں نیں
ڈنگ اوکھڑے سوکھڑے لنگ جاندے
گلاں یاد سجناں دیاں ریندیاں نیں
جدوں موت ہوے پان پھیرا
لگیاں ہتھاں تے رہندیاں مہندیاں نیں
وارث شاہ ماں پے ادوں یاد اون
جدوں پین مصبتاں پاریاں نیں
جیڑے کہندے سن مراں گے نال تیرے
اج انہاں بھی بازیاں ہاریاں نیں
جیڑے تڑپدے سن دید نوں دنیں راتیں
اج انہاں وی باریاں ماریاں نیں
اساں سنیا پیار دے دیس اندر
کجھ اہو جِیاں ملنِیاں یارِیاں نیں
اک کوٹھری ملنی رہن خاطر
جدے نہ بوہے نہ بارِیاں نیں
جدوں چمن وچ خزاں نے وال کھولے
پنچھی اُڈھ گئے مار اُڈاریاں نیں
محمد بوٹیا چوٹھا اے جگ سارا
سچیاں اللہ رسول دِیاں یارِیاں نیں
محمد بوٹا
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.