جدید پنجابی شاعری
ویہڑے رکھ کے بہہ گئے آں وَت چِب کھڑبا موڑھا
سِدھے راہوں جس آونڑاں سی او تے آیا کوئی نئیں
دُھپ تے بیٹھی چولاں وچوں گیٹے چُنڑدی چھوہری
سوچدی ہوسی جو اسمان دا اُکا سایہ کوئی نئیں
بوہڑی نال پَلَم کے جھُوٹے گھیندیاں بنھّیں ڈھٹے
اسیں ایانے، نیرے بالک کہئیں سمجھایا کوئی نئیں
پَوہڑیاں چڑھدے چڑھدے اسیں آپو گِنتی بُھلے
کہئیں وی اِکیہوِیں پوہڑی اُتوں سانوں ڈھایا کوئی نئیں
اوہ بہادر کیہڑے؟ جیہڑے اوپرے بھونگر ٹپن
کِسے جنڑیں دے بچے ساڈا در کھڑکایا کوئی نئیں
جس سبقے دی لوڑ سی بوہتی اُوہا یاد نہ ہویا
مُنشی جی وی ہکو اُوہا سبق پڑھایا کوئی نئیں
توقیر رضا
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.