جدید پنجابی شاعری
گیّاں چاہڑ بھواٹنے صوفیاں نوں اکھاں کھیویاں اک بے دین دیاں
قسمیں میں وی اج چکرا جاندا جے نہ عادتاں ہوندیاں پین دیاں
واہ واہ عاشق دی موت معشوق تائیں جنہیں ہمہ تن سوز بنا دتا
پیاں پَین پروانے دی لاش اتے چھم چھم اتھراں شمع غمگین دیاں
خبرے کی خدا دی ہے مرضی فصلِ گل اندر میرے جسم اُتے
تاراں پیاں رڑکن گریبان دیاں تنداں پیا چبھن آستین دیاں
چہل پہل جاندی رہی چمن وچوں بلبل قفس وچہ جدوں اسیر ہوگئی
گرم جوش صیاد نوں ٹھنڈ پَے گئی مُک سختیاں گیّاں گلچین دیاں
مینوں سوہنیاں دے پریشان گیسو کر گئے فقیر تے کی ہویا
دل وچہ خوشی اے کسے نوں لبھیاں نے جویں شاہیاں ختن تے چین دیاں
ذوقِ سخن نہ ہوندا تے مدتاں دے مینوں غم پامال کر گئے ہوندے
شکرے فضل خدا نے بخشیاں نے مینوں دولتاں طبع رنگین دیاں
پیر فضل گجراتی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.