پنجابی عارفانہ کلام
قدماں نوں چم کے روڑے، ہیرے تے لعل بن گئے
سوہنے دے در دے ذرے، بدر و ہلال بن گئے
جنہاں تے نظراں پیاں رب دے حبیبﷺ دیاں
مدنی کریمﷺ دیاں، جگ دے طبیب دیاں
حضرت اویسؑ بن گئے، حضرت بلالؓ بن گئے
کعبے دا نوری اجالا، جالی حضور دی اے
عرشان توں اعلیٰ و ارفع، جالی حضور دی اے
جالی نوں چمن والے، غوث ابدال بن گئے
مرسل غلام سارے میرے حضور دے نے
جگ تے نظارے سارے اسے حضور دے نے
بدو صحابی بن گئے، نظراں دے نال بن گئے
لبّاں تے مہراں لگیاں، بولن دی جاچ بھل گئی
اتے زبان تائیں کھولن دی جاچ بھل گئی
جاکے مدینے اتھرو میرے سوال بن گئے
طیبہ دی یاد آ کے سینہ جلائی جاوے
جھلی نہ میرے کولوں لمبی جدائی جاوے
سائم جدائی اندر گھڑیاں دے سال بن گئے
قدماں نوں چم کے روڑے، ہیرے تے لعل بن گئے
ریاست علی طاہری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.