جد درد دا دارُو نئیں بنڑدے، مین ہور حبِیباں کیہ دینڑاں
انڑ واقِف ہجر دے درداں توں، بدنام طبِیباں کیہ دینڑاں
ناسمجھ سجنڑ کُجھ سمجھ تاں سہی، میں کِیہڑی چیز لُکائی بیٹھاں؟
کائنات دِی قِیمت دِل ہوندا، تینُوں ہورغرِیباں کیہ دینڑاں
مین یار دا وِیہڑا عرشِ اولیٰ، اوہدی دِید عِبادت میری اے
جئیں عِشق دا قائدہ پڑھیا نئیں، اوہنُوں درس خطِیباں کیہ دینڑاں
میں سُکھ تے چین ونجائی بیٹھاں، میرے واسطے جگ وِیران ہویا
جِہنُوں اپنڑے سُکھ نئیں دے سکدے، اوہنُوں درد رقِیباں کیہ دینڑاں
سائیں حیدرؔ، نہ تخت بخت، نہ صِحت سکُون، نہ زر منگداں
جداں یار دِی دِید نصِیب نئیں، مین ہور نصِیباں کیہ دینڑاں
سائیں غلام حیدر
