گاما
گامے وَلّوں کِنّی واری تَک کے تے سوچنا واں
ہاسے تے بکھیڑے اوہدے کیہڑے کُھوہ لہہ گئے
کیہڑی جُوہ رہ گئے
اوہ سَدا پُھل ہار کِھڑیا ای رہندا سی
ہَس ہَس ڈِھڈیں پِیڑاں پیندیاں، اوہ جِتّھے جھٹ بِہندا سی
سجناں دا مان سی
گلّاں اِنج کردا سی، ٹھنڈیا دیندا سی
دوستاں دے ساہیں ساہ لیندا سی
اَج اوہنوں تَک کے تے دل کنب جاندا اے
دِنّاں وِچ گاما تے پچھانیا نہ جاندا اے
ہسنے نُوں اَج وی اوہ مِل کے تے ہَسدا اے
اَج پر ہاسا اوہدا آپے پیا دَسدا اے
ایہہ کِسّے جھویں ہوئے پُھل والا ہاسا اے
ایہہ اِک گاما، ایس وَرگے ہزاراں نیں
کٹدے پَے بُتیاں تے کِرے وگیاراں نیں
سوچنا واں زندگی دی ایہہ کوئی شان نئیں
کم پُچھوں ویلھ بھلا منگے، کیہڑی جان نئیں
کم کولوں دُنیا تے کوئی نہیں نَسدا
کمّاں دے سہارے جَگ دِسّے پیا وَسدا
کم نئیں جیہڑا رت ای سُکا دے
کم کرن والیاں دا دھندا ای مکا دے
آکھدے نیں اوہ وی ویلا اک دن آؤنا ایں
کمّاں دا مُل جدّوں انج نہیں پونا ایں
ہر ویلے جدّوں کِسّے بیڑیاں نہ رہنا اے
کِسّے ویلے سُکھ دا وی ساہ لین بہنا اے
ڈِھڈاں دے جدّوں اینے وخت نہ ہون دے
زندگی دے میلے پَلّے جدّوں لوک دھون دے
جدوں ایتھے نِت نویں جوترے نہ رہن دے
ہالیاں دے ڈھگے جھٹ دُھوکھ کڈھ لین دے
محفلاں دا ہونا اودوں گامیاں سنگار اے
اَج اوہ وچارہ بھاویں جانوں اوازار اے
اَکّھاں جیہناں وِچ کدّے زندگی دی جان سی
چمک جیہی چمک سی تے مَستیاں دی کان سی
ہُن اوہ اجاڑ تے ویران بیابان نیں
اَکّھاں نیں کہ ہنجُو بنیاں سدھراں دے کوئی گُستان نیں
اَج دِیاں دھندیاں بکھیڑیاں دی سنگھی نونہہ دتّا اے
کل دِیاں فِکراں نے
ہاسیاں دا لہُو پی لِتّا اے
نبضاں چ رُت دی اوہ پہلی جیہی ٹور نئیں
رنگ دے تھکینویاں دا ٹور جیہڑی ٹور نئیں
وختاں نے اَج اوہنوں جوڑ پا لئے نیں
اِکّو واری سِر اُتّے بھار آ پئے نیں
گاما ہُن گاما نہیں، ہُن مزدُور اے
ہُن اوہ ویلھکاں دی نگری تُوں دُور اے
ٹوکریاں ڈھویاں ہاسے آپ مُک جاندے نیں
کنڈ تے پلانے آ کے ٹیٹنے بھلاندے نیں
شریف کنجاہی
