ارداس
ساری حیاتی سُوہنڑا ربّا
کچّی کندھ بڑیندے رِہ گے
ٹھڈی چھاں لبھیندے رِہ گے
اج تیں کندھ اُسار نہ سگے
اُوندی یاد وِسار نہ سگے
ڈھینہ وی لِیھ گیا دُھپ وی مُک گئی
چاں نہ لبھی، لبھدے رِہ گے
واہ وے میڈے سوہنڑا ربّ
مونجھ منجھاری دھرتی اُتے
خوشیاں دی کوئی پینگھ بہہ جھوٹوں
تارمتارتھے ٹوبھے ڈیکھوں، پیلوں چنڑوں
چھلیں دے وچ سِپیاں گولوں
ونڑوی ساڈے ساوے تیھون
اکھ اِچ کئی ملہار پئے جاگے
مُرلی پیر فریدن والی
سَتے سُر پئی آپ وجاوے
شائد اِتھاں سُوہنا ربّا
وتّ کوئی پِیر فریدن آوے
کچی کندھ دے ہیٹھوں بہہ تے
درد دے کنڈے چوبھ سالیہں دے
ہولے ہولے کشت کُٹھالے
جھاگ تے اسّاں
وت ہِک نویں کندھ اُساروں
ٹھڈی چھاں تے مِٹھی دُھپ اِچ
جوگ دِیاں ریتاں
سُوبھ دیاں گالہیں
آپس اِچ بہہ رَل ونڈاؤں
وت ہِک نواں شہر بنڑاؤں
رضوانہ تبسّمؔ دُرّانی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.