سہرا
ذِمّے داریاں دی ایہہ گٹھڑی سہرا ای بَرخُوردارا
جیئوں جیئوں بِھجدا جاسی، کمبل ہُندا جانائیں بھارا
اَج تُوں کِنّاں سوہنا لگنائیں، کِنّاں لگنائیں پیارا
ویلا، تِیر، جوانی جا کے، مُڑدے نئیں دوبارا
سہرے والیا! گھوڑ سوارا، چوتھی گُٹھ دیا راہیا
چودھویں رات دے چنّاں ماہیا، واگاں کھچ سپاہیا
بہتر سِی کُجھ ہور دیہاڑے رکھدوں سانبھ جوانی
بہتر سِی کُجھ ہور دیہاڑے، نہ کَردوں نادانی
ہالے کیہڑی راوی دے وچ آ گئی سی طُغیانی
کیہڑی پُکھ دے دُکھوں تُوں ایہہ کھانی سی بریانی
مارِیاں جاندِیاں مَتّاں جَد ایہہ چمبڑ جان چڑیلاں
سِر دا سہرا ثابت ہُوندائے رُکھ تے امبر ویلاں
خرچن کھاون دے دِن مُکّے، کھٹّن دے دن آئے
لَپ گَڑپّے چَھڈ کے، اُنگل چَٹّن دے دن آئے
اپنے ہتّھِیں، اپنی مِٹی پَٹّن دے دن آئے
چھاننیاں دے نال سمندر جَھٹّن دے دن آئے
لاہندا رہیں گا چڑھدیاں جانا بھنڈا بھنڈاریا بھاراں
نہ مُکنے اِٹّاں دے بَھٹھے نہ چُھٹناں کمہاراں
خیر جو ہویا ہویا ہُن توں رکھیں ہوش ٹھکانے
چادر جِنّے پَیر پساریں، کہہ گئے لوگ سیانے
جیئوں جیئوں وَدھدے جَان نِیانے مہنگے ہُندے دانے
گَل پَئے جاندے نیں امریکی کوٹ فراک پُرانے
اپنے ہتھیں مستقبل دے راہ نہ کر لئیں بھیڑے
کُھڈ چہ پانی پَا پَا بُہتے باہر نہ کڈّھیں کیڑے
نیک جَمّے تے مَسجد جوگے، بُریاں جانائیں تھانے
دونواں پُڑاں نے پیہہ چھڈنے نیں ہیریاں ورگے دانے
فیر نئیں ایداں سَویاں جاناں دَھر کے بانہہ سرہانے
گھر دیاں دُکھاں دے وِچ پَھسکے بُھل بَھل جاسن گانے
پتّر بَنڑ کے کِنّاں سوہنا وقت عبیرؔ لنگھایا
اَبّا بن کے پِچھّوں تاسیں، اَبّا کیوں اکھوایا
عبیر ابوذری
