سخی سیٹھ
اِک دن اِک وچاری مائی
وَڈھے سیٹھ دی کوٹھی آئی
آکھن لگی، کُڑی جوان اے
میں آں بیوہ، بُڈھڑی جان اے
بھانڈے مانجاں، کرّاں مجُوری
کُڑی نُوں بُوئیوں کِویں اُٹھاواں
پیسہ دھیلا کِتّھوں لیاواں
ڈُونگھیاں سوچاں ڈُبی ہوئی آں
غم دے کھوہبے کُھبی ہوئی آں
مدد کر کے بھار ونڈاؤ
اجر ثواب خُدا توں پاؤ
اللہ تُہانوں ہور ودھاوے
کیتا دان نہ ورتھا جاوے
سیٹھ نے سُنڑیاں دُکھ دیاں گَلّاں
سینے وَجیاں گُجھیاں سلاں
ہنجُو آ گئے اَکھاں اندر
جیوں چنگھاڑے کَکھاں اندر
دُکھڑے سُنڑ کے رہ نہ سَکیا
ہوڑے ہوکے سہہ نہ سَکیا
رب دے خوفوں کمیا ڈریا
لمّاں سارا ہوکا بھریا
اوسے ویلے چابی کڈھی
کھولی اِک تجوری وَڈھی
نوٹاں دے سَن تھئیاں تھبّے
بھرے بھرائے خانے سبّھے
سوچیا بُلہہ تے اُنگل دَھر کے
عینک ذرا کواسی کر کے
ویکھیا، جاچیا چار چُوفیرا
کِھچیا فیر دراز وڈیرا
کر کے جَگرا بھر مردانہ
کڈھ کے دِتّا وَڈّا آنہ
عبیر ابوذری
