اج آکھاں وارث شاہ نُوں کتوں قبراں وِچوں بول
تے اج کتابِ عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول
اِک روئی سی دِھی پنجاب دی تُوں لَکھ لَکھ مارے وَین
اَج لَکھاں دِھیاں روندیاں تینوں وارث شاہ نُوں کہن
وے دردمنداں دیا دردِیا اُٹھ تک اپنا پنجاب
اَج بیلے لاشاں وِچھیاں تے لہو دی بھری چناب
کسے نے پنجاں پانیاں وچ دِتی زہر رلا
تے اوہناں پانیاں دھرت نُوں دِتا پانی لا
ایس زرخیز زمین دے لُوں لُوں پُھٹیا زہر
گِٹھ گِٹھ چڑھیاں لالیاں پُھٹ پُھٹ چڑھیا قہر
ویہو ولسّی واء پھیر وَن وَن وگی جا
اوہنے ہر اِک وانس دی ونجلی دِتی ناگ بنا
پہلا ڈنگ مداریاں منتر گئے گواچ
دُوجے ڈنگ دی لگ گئی جنے کھنے نُوں لاگ
لاگاں کِیلے لوک مُونہہ بَس پھیر ڈنگ ہی ڈنگ
پلو پلی پنجاب دے نیلے پے گئے انگ
گلیوں ٹُٹے گیت پھی، ترکلیوں ٹُٹی تند
ترنجنوں ٹُٹیاں سہیلیاں چرکھڑے گھوکر بند
سنے سیج دے بیڑیاں لُڈن دِتیاں روڑھ
سنے ڈالیاں پینگھ اج پپلاں دِتی توڑ
جتھے وجدی سی پُھوک پیار دی وے اوہ ونجلی گئی گواچ
رانجھے دے سب وِیر اج بُھل گئے اوہدی جاچ
دھرتی تے لہُو وسیا قبراں پئیاں چوون
پرِیت دِیاں شاہزادیاں اج وِچ مزاراں رون
اج سبھے کیدو بن گئے، حُسن عشق دے چور
اج کتھوں لیائیے لبھ کے وارث شاہ اِک ہور
اَج آکھاں وارث شاہ نُوں تُوہیں قبراں وِچوں بول
تے اج کتابِ عشق دا کوئی اگلا ورقہ پھول
امرتا پریتم
