میرے مالکا! شان عجیب تیری، کم عجیب عجیب دکھا چھڈے
پانی اُتے زمین ٹکا چھڈی، تھماں باہج آسمان ٹکا چھڈے
کئی شاہاں دے بھیکھ توں پائی پلے بھیکھ منگدے تخت بٹھا چھڈے
طرح طرح زمین وچ گڈ بوٹے میوے رنگ برنگے توں لا چھڈے
خاکی بندے خاک چوں کر پیدا وچ خاک دے پِھر تُوں چھپا چھڈے
عشق وچ محبوب دے تُوں مولیٰ، جِن حُور انسان بنا چھڈے
کتے کَڈ کے یوسفؑ نوں کھوہ وچوں، مُلک مصر دے کر تُوں شاہ چھڈے
کئی ڈُب گئے دریا پار کردے، کئی ڈُبدے بَنّے توں لا چھڈے
کئی عاشق عشق کمون والے، نال آرِیاں دے چیر پھاڑ چھڈے
عین الحق پکاردے رئے جیہڑے، لا فتوے تے سُولی چڑھا چھڈے
مانواں بناں کِتے پَئے رؤون بچے، کئی مائیاں تھیں کر جُدا چھڈے
کردے رئے خدائی دے جو دعوے، توں نام و نشان مٹا چھڈے
جِنّوں تُوں رکھیں اوہنوں کون مارے، لکھ واری کوئی زہر کھلا چھڈے
جنہاں وِرد کیتا تیرا ہر ویلے، نور اوہناں دے اُتے برسا چھڈے
جنہاں منہ موڑے تیری ذات ولوں، طوق اوناں دے گل نوں پا چھڈے
نور عالمؔ تے کر دے کرم مولیٰ، تیرے عشق چ عمر نبھا چھڈے
نورعالم ہوشیارپوری
