ربا
منیا اسیں اکهاں تے
اپنی انا دی پَٹی بَنھ کے
سِدها رَستہ بُهلے ہوئے آں
مذہب دا اسی ناں لے کے
تُلے ہوئے آں
پانی دی تهاں رَت پی کے
پُهلے ہوئے آں
چِیکاں، کُوکاں سنڑدے
لاشے چُکدے تهکدے نہیں آں
فیر وی اک دُوجے نُوں مارن توں
ہٹدے نہیں آں
ربا
ہُن تاں کوئی آس امید لوا
سانوں سِدهے رستے پا
کدی تے لئیے سُکھ دا ساہ
ساحل مرزا
